Prolog

        Szła ulicą i zastanawiała się nad swoim życiem, Nie miało ono dla niej obecnie żadnej wartości. Rodziny nie posiadała, właśnie straciła pracę.

          Patrzyła na przejeżdżające samochody i zaczęła myśleć czy się pod jeden z nich nie rzucić. I tak nikt by za nią nie płakał. Dookoła otaczali ją wiecznie śpieszący się ludzie. Ona nie miała gdzie się śpieszyć. Chciała by to wszystko się skończyło. Nie wpadnie jednak pod samochód, bo tylko sprawiłaby tym wiele problemów jakiejś nieznajomej osobie. Musiała ze sobą skończyć bez udziału osób trzecich.

        Doszła na most i spojrzała w dół. Bała się. Cholernie się bała, ale uważała, że to najlepsze rozwiązanie. Wzięła głęboki oddech. Tyle w życiu przeszła. W pewnym momencie nawet myślała, że dobrze jej się wiedzie. I to wszystko doprowadziło ją tu. Gdzie w końcu miało się to skończyć. Rozglądnęła się. Nikogo nie widziała. Wyszła za barierki i ostatni raz spojrzała w dół. Skoczyła. Zdążyła jeszcze usłyszeć przerażony męski głos.

-Nie!- krzyczał.

Potem już otaczała ją cisza.

       Szedł za nią. Odkąd ją zobaczył wiedział, że coś jest nie tak. Widział to w jej zachowaniu, w jej oczach. Ona nawet go nie zauważyła co było dla niego nowe.

     Nieznajoma bardzo go intrygowała. Była inna niż wszyscy. Umiał to stwierdzić chociaż jej nie znał. Zachowywała się dziwnie. Zdarzało jej się zapatrzeć w jeden punkt i długo na niego patrzeć. Czy zdawała sobie z tego sprawę? Nie wiedział.

      W końcu doszedł za nią na most. Starał się by nie zauważyła go. Gdy się rozglądnęła schował się. Po chwili wyłonił się z ukrycia i zobaczył co zamierza zrobić. Gdy skoczyła krzyknął, ale było już za późno.

No to zaczynamy. Prolog krótki, ale mam nadzieję, że was zaciekawi i zostaniecie tu na dłużej. Na razie nie pojawi się pierwszy rozdział, dopiero gdy skończę poprzedniego bloga. Komentujcie :)